Buffet Crampon SD

1967

Als er één saxofoon het predicaat mooi van lelijkheid mag hebben is het deze wel. Hij heeft heel lang stil gestaan in een vochtige omgeving en dat heeft zijn sporen op de lak achtergelaten: hij heeft er huidkanker van gekregen… De lak, voor zover aanwezig, is donker en craquelé geworden. Ik vind het prachtig maar je kunt het net zo goed spuuglelijk noemen. Het instrument was moeilijk uit elkaar te halen maar bleek fysiek onbeschadigd. Uiteindelijk is het een geweldige saxofoon geworden. Hij speelt super gemakkelijk en klinkt heel goed: helder en open en met veel volume. De intonatie van Buffet is altijd probleemloos, ook fijn.